Voor alle auto's wordt door middel van een reeks tests nagegaan of ze voldoen aan de voorschriften voor toelating tot de Europese markt. Bij deze tests worden het brandstofverbruik, de CO₂-emissie en de uitstoot van vervuilende stoffen gemeten. Ze worden uitgevoerd in een laboratorium, waar de auto op een rollenbank een aantal specifieke standaardritten moet voltooien. Doordat de tests volgens gestandaardiseerde procedures in een gecontroleerde omgeving plaatsvinden, wordt gewaarborgd dat ze reproduceerbaar zijn en de resultaten vergelijkbaar zijn. Dat is belangrijk, want dit stelt de consument in staat verschillende automodellen met elkaar te vergelijken. Sinds 1 september 2017 is de nieuwe Worldwide harmonised Light-duty vehicles Test Procedure (WLTP) van kracht die geleidelijk de huidige New European Driving Cycle (NEDC) testprocedure moet gaan vervangen.

De nieuwe WLTP-procedure gaat uit van een meer op de praktijk gebaseerd rijprofiel met dynamisch optrekken en afremmen. De pieksnelheid is verhoogd van 120 tot 131,3 km/h, de gemiddelde snelheid is 46,5 km/h en de totale duur van de cyclus bedraagt 30 minuten, 10 minuten meer dan bij de NEDC-test. De afgelegde afstand is verdubbeld van 11 tot 23,25 kilometer. De test is opgebouwd uit vier opeenvolgende rijfases die zich kenmerken door een oplopende snelheid: laag (tot 56,5 km/h), middelhoog (tot 76,6 km/h), hoog (tot 97,4 km/h) en extra-hoog (tot 131,3 km/h). Deze fases simuleren een ritten in de stad, om de stad, op buitenwegen en op snelwegen. Bij de procedure wordt rekening gehouden met op de auto geïnstalleerde opties die van invloed zijn op de luchtweerstand, de rolweerstand en het voertuiggewicht, waardoor de gemeten CO₂-uitstoot specifiek is voor de desbetreffende auto.

De WLTP-procedure zal de NEDC-procedure geleidelijk gaan vervangen. De WLTP is in alle lidstaten van de EU sinds 1 september 2017 van kracht voor alle nieuwe typegoedkeuringen en zal met ingang van 1 september 2018 verplicht worden voor alle nieuw verkochte personenauto's.

Tot eind 2020 worden voor het brandstofverbruik en de CO₂-emissie zowel de WLTP-waarden als de NEDC-waarden in de voertuigdocumentatie vermeld. De NEDC-waarden worden nog gebruikt om de gemiddelde uitstoot vast te stellen van in de EU geregistreerde auto's tot 2020. Sommige landen blijven deze gegevens ook nog gebruiken voor fiscale doeleinden. Vanaf 2021 worden voor alle auto's uitsluitend nog de WLTP-waarden gebruikt voor weergave van het brandstofverbruik en de CO₂-emissie. Voor auto's die voor 1 september 2017 op kenteken zijn gezet, verandert er niets: hiervoor blijven de gecertificeerde NEDC-waarden van toepassing.

De WLTP-testmethode is veel representatiever voor alledaags rijgedrag dan de oude NEDC-procedure. Niettemin kan ook deze nieuwe methode niet alle variabelen ondervangen die op de verbruiks- en emissiewaarden van invloed zijn.

Daarom zullen er nog steeds verschillen blijven bestaan tussen de in het laboratorium gemeten waarden en de daadwerkelijke waarden bij gebruik van de auto op de weg. Deze verschillen komen voort uit factoren als de persoonlijke rijstijl van de bestuurder, het gebruik van comfortvoorzieningen als de airconditioning, verkeers- en weersomstandigheden, de belading, het wegtype en de onderhoudstoestand van de auto.

Gestandaardiseerd laboratoriumtests maken het echter wel mogelijk een zo reëel mogelijke indicatie te geven en verschillende auto's op een eerlijke manier met elkaar te vergelijken.

De Real Driving Emissions of RDE-test is een praktijktest om vast te stellen of auto's hun emissiewaarden bij praktijkgebruik ook daadwerkelijk behalen. De test is geen vervanging van de WLTP-laboratoriumtest, maar een aanvulling erop. Tijdens de test wordt er met de auto op de openbare weg gereden onder uiteenlopende omstandigheden. Het gaat daarbij om verschillen in hoogte, temperatuur en belading, bergop of bergaf rijden en rijden in de stad (lage snelheid), op buitenwegen (gematigde snelheid) en op snelwegen (hoge snelheid).

Om de werkelijke uitstoot te meten, wordt de auto uitgerust met een Portable Emission Measurement System (PEMS), een mobiel meetsysteem dat de emissiewaarden voor de belangrijkste vervuilende stoffen tijdens het rijden registreert. Deze PEMS-systemen zijn complexe apparaten waarin een geavanceerde uitlaatgastester, een weerstation, een GPS-systeem en een interface voor de boordelektronica zijn geïntegreerd. De verzamelde gegevens worden geanalyseerd om te controleren of aan de randvoorwaarden voor de RDE-rit is voldaan en de emissiewaarden binnen de gestelde normen vallen.

Als grenswaarden daarvoor gelden de maximale uitstootwaarden voor de laboratoriumtest (WLTP) vermenigvuldigd met een conformiteitsfactor. Deze conformiteitsfactor compenseert de foutmarges van de meetinstrumenten, omdat een relatief compact systeem als een PEMS niet dezelfde nauwkeurigheid en reproduceerbaarheid als een laboratoriumopstelling kan garanderen.

De RDE-test is voor NOx sinds 1 september 2017 verplicht voor alle nieuwe typegoedkeuringen en vanaf 1 september 2019 voor alle nieuw verkochte personenauto's, waarbij een conformiteitsfactor van 2,1 wordt gehanteerd. Voor fijnstofdeeltjes (PN) is de RDE-test vanaf 1 september 2018 verplicht voor nieuwe personenauto's en is de conformiteitsfactor vastgesteld op 1,5.